Aby określić, czy lękliwość jest cechą wrodzoną, czy też uwarunkowaną najbliższym otoczeniem, należy zadać sobie następujące pytania:
Czy dziecko ma skłonność do przejawiania niepokoju emocjonalnego i jak często w ciągu dnia mu się to zdarza? Czy łatwo dostosowuje się do zmiany otoczenia? Do jakiego stopnia toleruje różnego rodzaju hałasy? Czy czeka cierpliwie na zmianę pieluszki, karmienie etc.?
Czy łatwo wpada w złość, kiedy rodzice nie od razu rozumieją, czego w danej chwili potrzebuje ? Czy dziecko reaguje silnym niepokojem na przeszkody, które napotyka na różnych etapach rozwoju (np. podczas pierwszych prób utrzymania równowagi lub koordynacji ruchów przy nauce chodzenia)? Jak postrzega nieznanych ludzi i sytuacje. Czy wycofuje się, czy też wykazuje zainteresowanie wszystkim, co dla niego nowe? Dzieci, które często i łatwo przejawiają niepokój emocjonalny, nie tolerują zmian i hałasu, reagują lękiem na nowości i szybko wpadają w złość w trakcie nauki mówienia i chodzenia, są prawdopodobnie niespokojne i lękliwe z natury. Jeśli dziecko nie przejawia powyższych zachowań, a potem nagle staje się nieśmiałe lub często zagniewane, jest to znak, że coś je niepokoi w najbliższym otoczeniu. Dzieci bowiem nieśmiałością i gniewem zwykle maskują strach. Dzieci o lękliwym temperamencie nie tolerują niespodzianek i sytuacji, w których odczuwają napięcie emocjonalne. Gry komputerowe są doskonałym sposobem na sprawdzenie, czy dziecko lubi być zaskakiwane. Jeśli jest z natury niespokojne, po prostu nie chce grać. Gry komputerowe przedstawiają bowiem szeroki repertuar wrogów i pułapek.