Ostatnio coraz częściej mówi się o tej sprawie. Rodzice obawiają się, że coś tak okropnego może się przydarzyć również ich dzieciom. Martwiąc się o swoje pociechy, zawsze pytają mnie, kiedy powinni porozmawiać z nimi na ten temat. Chcą też wiedzieć, co powiedzieć dziecku, by wystrzegało się obcych, a jednocześnie nie bało się wychodzić z domu. Na wszystkie te pytania nie można udzielić krótkiej i zwięzłej odpowiedzi. Nie mogę poradzić rodzicom, aby porozmawiali na ten temat z dzieckiem, kiedy skończy ono na przykład dwa lata, ponieważ nie każdy malec w tym wieku jest na to gotowy. Leczyłam już wielu małych pacjentów, którym troskliwi opiekunowie w dobrej wierze opowiadali zbyt wcześnie o „dotykaniu”. Często winne były programy wychowawcze w przedszkolach. Ich treści realizowane przez nauczycieli wzbudzały w dzieciach lęk. W wyniku tego „uświadamiania” niektóre dzieci miały koszmary, nie chciały chodzić do przedszkola, a nawet wyjść na dwór. Zanim zdecydujemy się na rozmowę, musimy dobrze poznać swoje dziecko, zwrócić uwagę na jego temperament oraz na to, czy jest wrażliwe i niespokojne. Kiedy istnieje ryzyko wykorzystania seksualnego (na przykład gdy zostawiasz dziecko z nowym opiekunem), zdobądź książkę na ten temat napisaną specjalnie dla dzieci i poczytaj maluchowi. Pamiętaj jednak, że jeśli malec nie dojrzał jeszcze do poruszenia tego problemu, może to być dla niego bolesne. Rodzice nie powinni zamęczać dziecka ciągłymi rozmowami na ten temat tylko dlatego, że się niepokoją. Radziłabym raczej zostawiać dziecko pod opieką kogoś, kogo się dobrze zna.