Kiedy zależy mi na tym, by rodzice zrozumieli punkt widzenia dziecka, często pytam, jakiej dyscypliny sportu nie uprawiają i dlaczego. Zwykle odpowiadają, że nie grają w tenisa, golfa lub piłkę nożną, ponieważ nie są w tym wystarczająco dobrzy i na pewno nie odniosą sukcesu. Później proszę, by wyobrazili sobie, że mimo wszystko ktoś każe im zająć się tą dyscypliną – tak właśnie czuje się dziecko obawiające się porażki. Następnie proponuję rodzicom, aby wybrali się do kręgielni. Można tam zazwyczaj spotkać różnych ludzi, lepiej lub gorzej radzących sobie z kręglami, jedno jednak jest pewne – wszyscy dobrze się bawią. Dlaczego? Ponieważ nikt nie przejmuje się popełnianymi błędami. Zdarzają się wspaniałe rzuty, ale nie brak też mniej udanych. Jest to naturalne i nikt nie rwie włosów z głowy z powodu przegranej. Rodzice nie są nieomylni, lecz dzieci tego nie dostrzegają. Dziecko często myśli, że mama i tata są doskonali, a ono powinno się za siebie wstydzić, bo takie nie jest. Nawet jeśli opowiesz dziecku o wszystkich błędach młodości, nie poprawi mu to samopoczucia, gdy jednocześnie nadal będziesz od niego żądać samych piątek na świadectwie. Obserwuj również własne usilne dążenia do doskonałości i pamiętaj, że malec uczy się od ciebie. Gdy nagradzasz wszystkie wysiłki dziecka, postępuj tak samo w stosunku do siebie.