Lękliwe dzieci często mają trudności w szkole wynikające z panicznego strachu przed zabieraniem głosu przy całej klasie. Zwykle są zdezorganizowane i wszystko rozprasza ich uwagę. Podobne objawy obserwujemy przy nadpobudliwości psychoruchowej, lecz jej źródło jest inne. Lękliwe dziecko jest tak przejęte tym, jak zaprezentuje się przed klasą i nauczycielem, że nie potrafi się skupić. Nieustannie zadaje sobie pytania: „Czy wszystko zabrałem?”, „Jakie będzie następne zadanie?”, „Czy nauczyłem się tego, co trzeba?”, „Może źle zrozumiałem to, co mówił nauczyciel?”, „Co będzie, jeżeli nie zapamiętam wszystkiego?”. Na skutek ciągłego zamartwiania się dziecko nie słyszy większości tego, co mówi się na lekcjach. Bardzo ciekawym sposobem na określenie, czy mamy do czynienia z lękliwością, czy nadpobudliwością jest przeprowadzenie testu sprawdzającego znajomość mało istotnych faktów, którym nie poświęcano na lekcji zbyt wiele czasu. Dziecko lękliwe bardzo słabo radzi sobie z takim testem, ponieważ nieustannie zadając sobie pytania, nie słyszy słów, które nie są do znudzenia powtarzane. Dzieci nadpobudliwe natomiast mogą otrzymać z tego samego testu bardzo wysoką ocenę, gdyż mimowolnie zapamiętują bardzo dużo informacji. Nadpobudliwe dzieci nie zamartwiają się i szybko zapominają o niepowodzeniach. Żyją dniem dzisiejszym oraz tym, co będzie jutro. Dzieci lękliwe zaś ciągle analizują to, co było wczoraj. Aby dowiedzieć się, czy chodzi o lękliwość, czy też nadpobudliwość psychoruchową można zbadać dziecko w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Ponadto zbyt często skupiamy się tylko i wyłącznie na zachowaniu dziecka. Zamiast tego, powinniśmy rozmawiać z nim o tym, co czuje.