Dla matki jest to z pewnością decydujące przeżycie, jakiego nigdy nie zapomni zarówno w pozytywnym jak i negatywnym sensie. Dla dziecka jest to pierwsza chwila na tym świecie. Dawniej poród był czymś mistycznym, gdyż nie dysponowano wtedy wiedzą na temat złożonych procesów zachodzących w ciele kobiety. Obecnie dysponujemy taką wiedzą sięgającą naprawdę głęboko – aż do poziomu genetycznego. Mimo to choć w nieco innych sposób poród obecnie też się mistycyzuje. Niestety, przy tej okazji następuje projekcja sukcesu lub klęski wyłącznie na kobietę. Podczas ciąży wszystkie programowane są jednakowo sugeruje się, że przeżyją coś wspaniałego i niepowtarzalnego. Gdy więc sam poród nie będzie tak cudowny i niepowtarzalnie piękny, kobiety czują się odrzucone, czy wykluczone z mitu. Zapomina się przy tym łatwo, że poród jest zaledwie początkiem niekończącej się historii. Pomiędzy staraniami i poczuciem winy, pomiędzy niewyczerpaną miłością i nieznośnym poczuciem odpowiedzialności, pomiędzy znużeniem i zmęczeniem a euforią rodzi się matka. Kobieta nie staje się matką wraz z narodzeniem dziecka. Matką trzeba się stać i jest to bolesny proces, choć jest to ból innego rodzaju niż doświadczony na porodówce.