Większość wychodzi z założenia, że pobyt na urlopie wychowawczym negatywnie odbije się na ich karierze zawodowej. W ten sposób robienie kariery zawodowej staje się przywilejem mężczyzn, tak jak urlop wychowawczy jest przywilejem kobiet. Faktem jest też oczywiście, że większość kobiet nadal zarabia mniej a przynajmniej nie więcej od mężczyzn. Jeśli więc trzeba się zdać na jedną pensję, to automatycznie wybiera się wyższą. Jednak nie tylko „panowie stworzenia” odpowiadają za ten stan rzeczy również my, kobiety przyczyniamy się do tego. Opiekę nad dzieckiem w czasie pierwszych miesięcy jego życia traktujemy jako nasz wyłączny przywilej. Archetyp matki-żywicielki tkwi mocno w naszych głowach
zapewne nie da się rychło wykorzenić. Obok realnej problematyki, jaką są bez wątpienia pieniądze, istnieje również aspekt psychologiczny: mężczyźni, tak jak i dawniej definiują się przede wszystkim przez pryzmat dokonań zawodowych. Również my, kobiety zaczynamy adaptować do siebie taką postawę, tyle, że my możemy w kryzysowej sytuacji wycofać się, czerpiąc siły z biologicznej roli matki co wszak jest niemałym dokonaniem. Mężczyźni tego nie mogą.