W dzisiejszych czasach musimy bardzo ostrożnie dobierać ludzi, którzy podczas naszej nieobecności będą zajmować się naszym dzieckiem. Jest to niezwykle ważne, zwłaszcza w przypadku dzieci panicznie bojących się rozstania z rodzicami. Najlepiej znaleźć kogoś, kogo dziecko już zna, np. członka dalszej rodziny, kuzynkę lub starsze dziecko znajomych. Jeśli nie ma takiej możliwości, postaraj się spędzić razem z dzieckiem i nową opiekunką trochę czasu, zanim zostawisz ich samych. Najpierw wychodź z domu tylko na krótki czas. Powiedz dziecku, że opiekunka ma twój numer telefonu i w każdej chwili może się z tobą skontaktować. Nagradzaj postępy malca i umacniaj w nim poczucie pewności siebie. Początkowo wracaj do domu, zanim jeszcze pójdzie spać, lub pozwól mu poczekać, aż wrócisz.
Współcześnie większość matek pracuje, dlatego też uczęszczanie dzieci do przedszkola jest zjawiskiem powszechnym. Niestety, nie każdy trzylatek czuje się gotowy do stawienia czoła nowej sytuacji. Podobnie jest w przypadku pięcio- i sześciolatków. Jeśli dziecko płacze i nie interesują go żadne zajęcia oraz zabawy, porozmawiaj z nauczycielem. Może trzeba dać malcowi więcej czasu. Gdy dziecko zachowuje się w ten sposób, kiedy zostawiasz je w szkole, może się okazać, że będziesz potrzebował dodatkowej pomocy. Wyjaśnij mu, że inne dzieci też chodzą do szkoły, ponieważ wszystkim jest to bardzo potrzebne. Skonsultuj się z nauczycielem i poproś o pomoc. Zapytaj, czy byłoby możliwe, by przez pierwsze dni pobytu w szkole dziecko dzwoniło do ciebie z sekretariatu. Powiedz malcowi, że początkowo będziesz odprowadzać go aż do ławki. W następnym tygodniu tylko do drzwi klasy, a później do budynku szkolnego. Musisz zrozumieć, że strach jest bolesnym przeżyciem dla dziecka. Nie chce ono zachowywać się w ten sposób ani też manipulować tobą. Twoje dziecko po prostu się boi.